สกมานสูตรที่ ๕

---

[๓๒] (เทวดากล่าวว่า) เมื่อนกทั้งหลายพักร้อน ในเวลาตะวันเที่ยง ป่าใหญ่ ประหนึ่งว่า ครวญคราง ความครวญครางของป่านั้นเป็นภัยปรากฏแก่ข้าพเจ้า ฯ

---

[๓๓] (พระผู้มีพระภาคตรัสว่า) เมื่อนกทั้งหลายพักร้อน ในเวลาตะวันเที่ยง ป่าใหญ่ ประหนึ่งว่า ครวญคราง นั้นเป็นความยินดีปรากฏแก่เรา ฯ นิททาตันทิสูตรที่ ๖

---

[๓๔] (เทวดากล่าวว่า) อริยมรรคไม่ปรากฏแก่สัตว์ทั้งหลายในโลกนี้ เพราะความหลับ ความ เกียจคร้าน ความบิดกาย ความไม่ยินดี และความมึนเมาเพราะภัต ฯ

---

[๓๕] (พระผู้มีพระภาคตรัสว่า) เพราะขับไล่ความหลับ ความเกียจคร้าน ความบิดกายความไม่ยินดี และความมึนเมาเพราะภัต ด้วยความเพียรอริยมรรคย่อมบริสุทธิ์ได้ ฯ ทุกกรสูตรที่ ๗

---

[๓๖] (เทวดากล่าวว่า) ธรรมของสมณะ คนไม่ฉลาด ทำได้ยาก ทนได้ยาก เพราะธรรมของ สมณะนั้นมีความลำบากมาก เป็นที่ติดขัดของ คนพาล ฯ

---

[๓๗] (พระผู้มีพระภาคตรัสว่า) คนพาล ประพฤติธรรมของสมณะสิ้นวันเท่าใด หากไม่ห้ามจิต เขา ตกอยู่ในอำนาจของความดำริทั้งหลาย พึงติดขัดอยู่ทุกๆ อารมณ์ ภิกษุ