พระสุตตันตปิฎกไทย: 23/82/61      
      สุตตันตปิฎก อังคุตตรนิกาย สัตตก-อัฏฐก-นวกนิบาต
      
     
 
    
        
          
                      ความเสื่อมเกิดแต่ความโกรธ ตามที่กล่าวมานี้ เป็นบ่วงของ
          มัจจุราช มีถ้ำเป็นที่อยู่อาศัย บุคคลผู้มักโกรธ มีการฝึกตน
          คือมีปัญญา ความเพียรและสัมมาทิฐิ พึงตัดความโกรธนั้น
          ขาดได้ บัณฑิตพึงตัดอกุศลธรรมแต่ละอย่างเสียให้ขาด พึง
          ศึกษาในธรรมเหมือนอย่างนั้น เธอทั้งหลายปรารถนาอยู่ว่า
          ขอความเป็นผู้เก้อยากอย่าได้มีแก่เราทั้งหลาย เธอทั้งหลาย
          เป็นผู้ปราศจากความโกรธ ไม่มีความคับแค้นใจ ปราศจาก
          ความโลภ ไม่มีความริษยา ฝึกฝนตนแล้ว ละความโกรธได้
          เป็นผู้ไม่มีอาสวะ จักปรินิพพาน ฯ
                         จบสูตรที่ ๑๑
                      จบอัพยากตวรรคที่ ๑
                         ______
                   รวมพระสูตรที่มีในวรรคนี้ คือ
     	๑. อัพยากตสูตร  		๒. ปุริสคติสูตร
๓. ติสสสูตร  		๔. สีหสูตร
๕. รักขิตสูตร  		๖. กิมมิลสูตร
๗. สัตตธรรมสูตร  		๘. โมคคัลลานสูตร
๙. ปุญญวิปากสูตร  		๑๐. ภริยาสูตร
๑๑. โกธนาสูตร
                      ___________