พระสุตตันตปิฎกไทย: 10/233/300      
      สุตตันตปิฎก ทีฆนิกาย มหาวรรค
      
     
 
    
        
          
            ผู้  หนึ่ง พึงเจริญสติปัฏฐาน ๔ นี้ อย่างนี้ตลอด ๗ เดือน เขาพึงหวังผล ๒ ประการ    อย่างใดอย่าง
หนึ่ง คือ พระอรหัตผลในปัจจุบัน ๑ หรือเมื่อยังมีอุปาทิเหลืออยู่    เป็นพระอนาคามี ๑ ๗ เดือน
ยกไว้ ผู้ใดผู้หนึ่งเจริญสติปัฏฐานทั้ง ๔ นี้ อย่างนี้  ตลอด ๖ เดือน ... ๕ เดือน ... ๔ เดือน ...
๓ เดือน ... ๒ เดือน ... ๑ เดือน ... กึ่ง    เดือน เขาพึงหวังผล ๒ ประการอย่างใดอย่างหนึ่ง คือ
พระอรหัตผลในปัจจุบัน  ๑ หรือเมื่อยังมีอุปาทิเหลืออยู่ เป็นพระอนาคามี ๑ กึ่งเดือนยกไว้
ผู้ใดผู้หนึ่ง พึงเจริญสติปัฏฐาน ๔ นี้ อย่างนี้ตลอด ๗ วัน เขาพึงหวังผล ๒ ประการอย่างใด
 อย่างหนึ่ง คือ พระอรหัตผลในปัจจุบัน ๑ หรือเมื่อยังมีอุปาทิเหลืออยู่ เป็น      พระอนาคามี ๑ ฯ
      ดูกรภิกษุทั้งหลาย หนทางนี้เป็นที่ไปอันเอก เพื่อความบริสุทธิ์ของเหล่าสัตว์ เพื่อ
ล่วงความโศกและปริเทวะ เพื่อความดับสูญแห่งทุกข์โทมนัส เพื่อ  บรรลุธรรมที่ถูกต้อง เพื่อทำให้
แจ้งซึ่งพระนิพพาน หนทางนี้ คือ สติปัฏฐาน ๔      ประการ ฉะนี้แล คำที่เรากล่าว ดังพรรณนา
มาฉะนี้ เราอาศัยเอกายนมรรคกล่าว  แล้ว พระผู้มีพระภาคตรัสพระพุทธพจน์นี้แล้ว ภิกษุ
เหล่านั้น ยินดี ชื่นชมภาษิต    ของพระผู้มีพระภาคแล้ว ฉะนี้แล ฯ
		 จบมหาสติปัฏฐานสูตร ที่ ๙
		    ----------------------------