พระสุตตันตปิฎกไทย: 11/196/284 285 286

[๒๘๔] โอรัมภาคิยสังโยชน์

[สังโยชน์เบื้องต่ำ] ๕ อย่าง ๑. สักกายทิฏฐิ

[ความเห็นเป็นเหตุถือตัวถือตน] ๒. วิจิกิจฉา

[ความสงสัย] ๓. สีลัพตปรามาส

[ความเชื่อถือศักดิ์สิทธิ์ด้วยเข้าใจว่ามีได้ด้วย ศีลหรือพรต] ๔. กามฉันทะ

[ความพอใจด้วยอำนาจแห่งกาม] ๕. พยาบาท

[ความคิดแก้แค้นผู้อื่น]

[๒๘๕] อุทธัมภาคิยสังโยชน์

[สังโยชน์เบื้องบน] ๕ อย่าง ๑. รูปราคะ

[ความติดใจอยู่ในรูปธรรม] ๒. อรูปราคะ

[ความติดใจอยู่ในอรูปธรรม] ๓. มานะ

[ความสำคัญว่าเป็นนั่นเป็นนี่] ๔. อุทธัจจะ

[ความคิดพล่าน] ๕. อวิชชา

[ความหลงอันเป็นเหตุไม่รู้จริง]

[๒๘๖] สิกขาบท ๕ อย่าง ๑. ปาณาติปาตา เวรมณี

[เจตนาเป็นเครื่องงดเว้นจากการฆ่าสัตว์] ๒. อทินนาทานา เวรมณี

[เจตนาเป็นเครื่องงดเว้นจากการลักทรัพย์] ๓. กาเมสุมิจฉาจารา เวรมณี

[เจตนาเป็นเครื่องงดเว้นจากการประพฤติผิด ในกาม] ๔. มุสาวาทา เวรมณี

[เจตนาเป็นเครื่องงดเว้นจากการพูดเท็จ] ๕. สุราเมรยมัชชปมาทัฏฐานา เวรมณี

[เจตนาเป็นเครื่องงดเว้นจากการดื่มน้ำเมา คือสุราและเมรัย อันเป็นที่ตั้งแห่งความ ประมาท] ฯ

เล่ม 11
หน้า 196