พระสุตตันตปิฎกไทย: 11/191/267 268 269 270
สุตตันตปิฎก ทีฆนิกาย ปาฏิกวรรค
๓. ทักขิณาไม่บริสุทธิ์ทั้งฝ่ายทายกทั้งฝ่ายปฏิคาหกมีอยู่ ฯ
๔. ทักขิณาที่บริสุทธิ์ทั้งฝ่ายทายกทั้งฝ่ายปฏิคาหกมีอยู่ ฯ
[๒๖๗] สังคหวัตถุ ๔ อย่าง
๑. ทาน
[การให้ปัน]
๒. ปิยวัชช
[เจรจาวาจาที่อ่อนหวาน]
๓. อัตถจริยา
[ประพฤติสิ่งที่เป็นประโยชน์]
๔. สมานัตตตา
[ความเป็นผู้มีตนเสมอ]
[๒๖๘] อนริยโวหาร ๔ อย่าง
๑. มุสาวาท
[พูดเท็จ]
๒. ปิสุณาวาจา
[พูดส่อเสียด]
๓. ผรุสวาจา
[พูดคำหยาบ]
๔. สัมผัปปลาป
[พูดเพ้อเจ้อ]
[๒๖๙] อริยโวหาร ๔ อย่าง
๑. มุสาวาทา เวรมณี
[เว้นจากพูดเท็จ]
๒. ปิสุณาย วาจาย เวรมณี
[เว้นจากพูดส่อเสียด]
๓. ผรุสาย วาจาย เวรมณี
[เว้นจากพูดคำหยาบ]
๔. สัมผัปปลาปา เวรมณี
[เว้นจากการพูดเพ้อเจ้อ]
[๒๗๐] อนริยโวหารอีก ๔ อย่าง
๑. เมื่อไม่ได้เห็นพูดว่าได้เห็น
๒. เมื่อไม่ได้ยินพูดว่าได้ยิน
๓. เมื่อไม่ได้ทราบพูดว่าได้ทราบ
๔. เมื่อไม่ได้รู้แจ้งพูดว่าได้รู้แจ้ง ฯ