พระสุตตันตปิฎกไทย: 11/191/267 268 269 270

สุตตันตปิฎก ทีฆนิกาย ปาฏิกวรรค
เล่ม 11
หน้า 191
๓. ทักขิณาไม่บริสุทธิ์ทั้งฝ่ายทายกทั้งฝ่ายปฏิคาหกมีอยู่ ฯ ๔. ทักขิณาที่บริสุทธิ์ทั้งฝ่ายทายกทั้งฝ่ายปฏิคาหกมีอยู่ ฯ
[๒๖๗] สังคหวัตถุ ๔ อย่าง ๑. ทาน
[การให้ปัน] ๒. ปิยวัชช
[เจรจาวาจาที่อ่อนหวาน] ๓. อัตถจริยา
[ประพฤติสิ่งที่เป็นประโยชน์] ๔. สมานัตตตา
[ความเป็นผู้มีตนเสมอ]
[๒๖๘] อนริยโวหาร ๔ อย่าง ๑. มุสาวาท
[พูดเท็จ] ๒. ปิสุณาวาจา
[พูดส่อเสียด] ๓. ผรุสวาจา
[พูดคำหยาบ] ๔. สัมผัปปลาป
[พูดเพ้อเจ้อ]
[๒๖๙] อริยโวหาร ๔ อย่าง ๑. มุสาวาทา เวรมณี
[เว้นจากพูดเท็จ] ๒. ปิสุณาย วาจาย เวรมณี
[เว้นจากพูดส่อเสียด] ๓. ผรุสาย วาจาย เวรมณี
[เว้นจากพูดคำหยาบ] ๔. สัมผัปปลาปา เวรมณี
[เว้นจากการพูดเพ้อเจ้อ]
[๒๗๐] อนริยโวหารอีก ๔ อย่าง ๑. เมื่อไม่ได้เห็นพูดว่าได้เห็น ๒. เมื่อไม่ได้ยินพูดว่าได้ยิน ๓. เมื่อไม่ได้ทราบพูดว่าได้ทราบ ๔. เมื่อไม่ได้รู้แจ้งพูดว่าได้รู้แจ้ง ฯ