พระสุตตันตปิฎกไทย: 11/188/255 256 257 258 259
สุตตันตปิฎก ทีฆนิกาย ปาฏิกวรรค
[๒๕๕] ปัญหาพยากรณ์ ๔ อย่าง
๑. เอกังสพยากรณียปัญหา ปัญหาที่จะต้องแก้โดยส่วนเดียว
๒. ปฏิปุจฉาพยากรณียปัญหา ปัญหาที่จะต้องย้อนถามแล้วจึงแก้
๓. วิภัชชพยากรณียปัญหา ปัญหาที่จะต้องจำแนกแล้วจึงแก้
๔. ฐปนียปัญหา ปัญหาที่ควรงดเสีย ฯ
[๒๕๖] กรรม ๔ อย่าง
๑. ดูกรผู้มีอายุทั้งหลาย กรรมเป็นฝ่ายดำ มีวิบากเป็นฝ่ายดำมีอยู่
๒. ดูกรผู้มีอายุทั้งหลาย กรรมเป็นฝ่ายขาว มีวิบากเป็นฝ่ายขาวมีอยู่
๓. ดูกรผู้มีอายุทั้งหลาย กรรมที่เป็นทั้งฝ่ายดำและฝ่ายขาว มีวิบากทั้งฝ่ายดำฝ่ายขาวมีอยู่
๔. ดูกรผู้มีอายุทั้งหลาย กรรมที่ไม่ดำไม่ขาว มีวิบากไม่ดำไม่ขาว ย่อมเป็นไป
เพื่อความสิ้นกรรมมีอยู่ ฯ
[๒๕๗] สัจฉิกรณียธรรม ๔ อย่าง
๑. พึงทำให้แจ้งซึ่งขันธ์ที่ตนเคยอยู่อาศัยในกาลก่อนด้วยสติ
๒. พึงทำให้แจ้งซึ่งจุติและอุปบัติของสัตว์ทั้งหลายด้วยจักษุ
๓. พึงทำให้แจ้งซึ่งวิโมกข์แปดด้วยกาย
๔. พึงทำให้แจ้งซึ่งความสิ้นไปแห่งอาสวะทั้งหลายด้วยปัญญา
[๒๕๘] โอฆะ ๔ อย่าง
๑. กาโมฆะ
[โอฆะคือกาม]
๒. ภโวฆะ
[โอฆะคือภพ]
๓. ทิฏโฐฆะ
[โอฆะคือทิฐิ]
๔. อวิชโชฆะ
[โอฆะคืออวิชชา]
[๒๕๙] โยคะ ๔ อย่าง
๑. กามโยคะ
[โยคะคือกาม]
๒. ภวโยคะ
[โยคะคือภพ]