พระสุตตันตปิฎกไทย: 11/186/247 248 249 250
สุตตันตปิฎก ทีฆนิกาย ปาฏิกวรรค
๒. ถึงความลำเอียงเพราะความขัดเคืองกัน
๓. ถึงความลำเอียงเพราะความหลง
๔. ถึงความลำเอียงเพราะความกลัว
[๒๔๗] ความเกิดขึ้นแห่งตัณหา ๔ อย่าง
๑. ดูกรผู้มีอายุทั้งหลาย ตัณหาเมื่อเกิดแก่ภิกษุ ย่อมเกิดเพราะเหตุแห่งจีวร
๒. ดูกรผู้มีอายุทั้งหลาย ตัณหาเมื่อเกิดแก่ภิกษุ ย่อมเกิดเพราะเหตุแห่งบิณฑบาต
๓. ดูกรผู้มีอายุทั้งหลาย ตัณหาเมื่อเกิดแก่ภิกษุ ย่อมเกิดเพราะเหตุแห่งเสนาสนะ
๔. ดูกรผู้มีอายุทั้งหลาย ตัณหาเมื่อเกิดแก่ภิกษุ ย่อมเกิดเพราะเหตุแห่งความมียิ่งๆ
ขึ้นไป ฯ
[๒๔๘] ปฏิปทา ๔ อย่าง
๑. ทุกขาปฏิปทา ทันธาภิญญา
[ปฏิบัติลำบาก ทั้งรู้ได้ช้า]
๒. ทุกขาปฏิปทา ขิปปาภิญญา
[ปฏิบัติลำบาก แต่รู้ได้เร็ว]
๓. สุขาปฏิปทา ทันธาภิญญา
[ปฏิบัติสะดวก แต่รู้ได้ช้า]
๔. สุขาปฏิปทา ขิปปาภิญญา
[ปฏิบัติสะดวก ทั้งรู้ได้เร็ว]
[๒๔๙] ปฏิปทาอีก ๔ อย่าง
๑. อักขมา ปฏิปทา
[ปฏิบัติไม่อดทน]
๒. ขมา ปฏิปทา
[ปฏิบัติอดทน]
๓. ทมา ปฏิปทา
[ปฏิบัติฝึก]
๔. สมา ปฏิปทา
[ปฏิบัติระงับ]
[๒๕๐] ธรรมบท ๔ อย่าง
๑. บทธรรมคือความไม่เพ่งเล็ง
๒. บทธรรมคือความไม่พยาบาท
๓. บทธรรมคือความระลึกชอบ
๔. บทธรรมคือความตั้งใจไว้ชอบ