พระสุตตันตปิฎกไทย: 11/171/228

สุตตันตปิฎก ทีฆนิกาย ปาฏิกวรรค
เล่ม 11
หน้า 171
สุขอุปบัติ ๓ อย่าง ๑. ดูกรผู้มีอายุทั้งหลาย สัตว์พวกที่ยังความสุขให้เกิดขึ้นๆ แล้วย่อมอยู่เป็นสุขมีอยู่ เช่น พวกเทพเหล่าพรหมกายิกา ฉะนั้น นี้เป็นสุขอุปบัติข้อที่หนึ่ง ฯ ๒. ดูกรผู้มีอายุทั้งหลาย สัตว์พวกที่อิ่มเอิบบริบูรณ์ถูกต้องด้วยความสุขมีอยู่ สัตว์ เหล่านั้น บางครั้งบางคราว เปล่งอุทานว่า สุขหนอๆ ดังนี้ เช่น พวกเทพเหล่าอาภัสสรา ฉะนั้น นี้เป็นสุขอุปบัติข้อที่สอง ฯ ๓. ดูกรผู้มีอายุทั้งหลาย สัตว์พวกที่อิ่มเอิบบริบูรณ์ถูกต้องด้วยความสุขมีอยู่ สัตว์ เหล่านั้นสันโดษ เสวยความสุขทางจิตอันประณีตเท่านั้น เช่น พวกเทพเหล่าสุภกิณหา ฉะนั้น นี้เป็นสุขอุปบัติ ข้อที่สาม ฯ ปัญญา ๓ อย่าง ๑. เสกขปัญญา
[ปัญญาที่เป็นของพระเสขะ] ๒. อเสกขปัญญา
[ปัญญาที่เป็นของพระอเสขะ] ๓. เนวเสกขานาเสกขปัญญา
[ปัญญาที่เป็นของพระเสขะก็ไม่ใช่ของพระอเสขะ ก็ไม่ใช่] ฯ ปัญญาอีก ๓ อย่าง ๑. จินตามยปัญญา
[ปัญญาสำเร็จด้วยการคิด] ๒. สุตามยปัญญา
[ปัญญาสำเร็จด้วยการฟัง] ๓. ภาวนามยปัญญา
[ปัญญาสำเร็จด้วยการอบรม] ฯ อาวุธ ๓ อย่าง ๑. สุตาวุธ
[อาวุธคือการฟัง] ๒. ปวิเวกาวุธ
[อาวุธคือความสงัด] ๓. ปัญญาวุธ
[อาวุธคือปัญญา] ฯ อินทรีย์ ๓ อย่าง ๑. อนัญญตัญญัสสามีตินทรีย์
[อินทรีย์ที่เกิดแก่ผู้ปฏิบัติด้วยคิดว่าเราจักรู้ธรรม ที่ เรายังไม่รู้]