พระสุตตันตปิฎกไทย: 25/142/157      
      สุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย ขุททกปาฐ-ธรรมบท-อุทาน-อิติวุตตกะ-สุตตนิบาต
      
     
 
    
        
          
            ๕๐๐ มีพระนางสามาวดีเป็นประมุขทำกาละ คติแห่งอุบาสิกาเหล่านั้นเป็นอย่างไร ภพหน้าเป็น
อย่างไร พระผู้มีพระภาคตรัสว่าดูกรภิกษุทั้งหลาย บรรดาอุบาสิกาเหล่านั้น อุบาสิกาที่เป็น
พระโสดาบันมีอยู่เป็นพระสกทาคามินีมีอยู่ เป็นพระอนาคามินีมีอยู่ ดูกรภิกษุทั้งหลาย อุบาสิกา
ทั้งหมดนั้นเป็นผู้ไม่ไร้ผลทำกาละ ฯ
	ลำดับนั้นแล พระผู้มีพระภาคทรงทราบเนื้อความนี้แล้ว ทรงเปล่งอุทานนี้ในเวลานั้นว่า
	สัตว์โลกมีโมหะเป็นเครื่องผูกพัน ย่อมปรากฏเหมือนสมบูรณ์ด้วยเหตุ
	คนพาลมีอุปธิเป็นเครื่องผูกพัน ถูกความมืดหุ้มห่อไว้ ย่อมปรากฏเหมือน
	ว่าเที่ยงยั่งยืน กิเลสเครื่องกังวลย่อมไม่มีแก่ผู้พิจารณาเห็นอยู่ ฯ
	จบสูตรที่ ๑๐
	จบจูฬวรรคที่ ๗
	__________
	รวมพระสูตรที่มีในวรรคนี้ คือ
	๑. ภัททิยสูตรที่ ๑ 			๒. ภัททิยสูตรที่ ๒
	๓. กามสูตรที่ ๑			๔. กามสูตรที่ ๒
	๕. ลกุณฐกภัททิยสูตร 		๖. ตัณหักขยสูตร
	๗. ปปัญจขยสูตร 			๘. มหากัจจานสูตร
	๙. อุทปานสูตร 			๑๐. อุเทนสูตร ฯ