พระสุตตันตปิฎกไทย: 19/111/434      
      สุตตันตปิฎก สังยุตตนิกาย มหาวารวรรค
      
     
 
    
        
          
            		            นิพพานสูตร
		เจริญโพชฌงค์ ๗ ย่อมเป็นไปเพื่อความหน่าย
 [๔๓๔] ดูกรภิกษุทั้งหลาย โพชฌงค์ ๗ เหล่านี้ อันบุคคลเจริญแล้ว กระทำให้มาก
แล้ว ย่อมเป็นไปเพื่อความหน่ายโดยส่วนเดียว เพื่อคลายกำหนัด เพื่อความดับ เพื่อความสงบ
ระงับ เพื่อความรู้ยิ่ง เพื่อความตรัสรู้ เพื่อนิพพาน โพชฌงค์ ๗ เป็นไฉน? คือ สติสัมโพชฌงค์
ฯลฯ อุเบกขาสัมโพชฌงค์ ดูกรภิกษุทั้งหลาย โพชฌงค์ ๗ เหล่านี้แล อันบุคคลเจริญแล้ว
กระทำให้มากแล้ว ย่อมเป็นไปเพื่อความหน่ายโดยส่วนเดียว เพื่อคลายความกำหนัด เพื่อความ
ดับ เพื่อความสงบระงับ เพื่อความรู้ยิ่ง เพื่อความตรัสรู้ เพื่อนิพพาน.
		           จบ สูตรที่ ๑๐
		         จบ คิลานวรรคที่ ๒
		          -----------
		     รวมพระสูตรที่มีในวรรคนี้ คือ
     ๑. ปาณูปมสูตร     ๒. สุริยูสมสูตรที่ ๑
 ๓. สุริยูปมสูตรที่ ๒      ๔. คิลานสูตรที่ ๑
 ๕. คิลานสูตรที่ ๒       ๖. คิลานสูตรที่ ๓
 ๗. ปารคามีสูตร        ๘. วิรัทธสูตร
 ๙. อริยสูตร          ๑๐. นิพพานสูตร
		          -----------