พระสุตันตปิฎกบาลี: 22/99/73
สุตฺตนฺตปิฏเก องฺคุตฺตรนิกายสฺส ปญฺจกฉกฺกนิปาตา
ปุน จปรํ
[๑]- ภิกฺขุ ยถาสุตํ ยถาปริยตฺตํ ธมฺมํ วิตฺถาเรน ปเรสํ
เทเสติ โส ตาย ธมฺมปญฺญตฺติยา ทิวสํ อตินาเมติ ริญฺจติ
ปฏิสลฺลานํ นานุยุญฺชติ อชฺฌตฺตํ เจโตสมถํ อยํ วุจฺจติ
[๑]- ภิกฺขุ
ปญฺญตฺติพหุโล โน ธมฺมวิหารี ฯ ปุน จปรํ
[๑]- ภิกฺขุ ยถาสุตํ
ยถาปริยตฺตํ ธมฺมํ วิตฺถาเรน สชฺฌายํ กโรติ โส เตน สชฺฌาเยน
ทิวสํ อตินาเมติ ริญฺจติ ปฏิสลฺลานํ นานุยุญฺชติ อชฺฌตฺตํ
เจโตสมถํ อยํ วุจฺจติ
[๑]- ภิกฺขุ สชฺฌายพหุโล โน ธมฺมวหารี ฯ
ปุน จปรํ
[๑]- ภิกฺขุ ยถาสุตํ ยถาปริยตฺตํ ธมฺมํ เจตสา อนุวิตกฺเกติ
อนุวิจาเรติ มนสานุเปกฺขติ โส เตหิ ธมฺมวิตกฺเกหิ ทิวสํ
อตินาเมติ ริญฺจติ ปฏิสลฺลานํ นานุยุญฺชติ อชฺฌตฺตํ เจโตสมถํ อยํ
วุจฺจติ
[๑]- ภิกฺขุ วิตกฺกพหุโล โน ธมฺมวิหารี ฯ อิธ
[๑]- ภิกฺขุ ธมฺมํ
ปริยาปุณาติ สุตฺตํ เคยฺยํ เวยฺยากรณํ คาถํ อุทานํ อิติวุตฺตกํ ชาตกํ
อพฺภุตธมฺมํ เวทลฺลํ โส ตาย ธมฺมปริยตฺติยา น ทิวสํ อตินาเมติ น ๒
ริญฺจติ ปฏิสลฺลานํ อนุยุญฺชติ อชฺฌตฺตํ เจโตสมถํ เอวํ โข
[๑]- ภิกฺขุ
ธมฺมวิหารี โหติ ฯ อิติ โข
[๑]- ภิกฺขุ เทสิโต มยา ปริยตฺติพหุโล
เทสิโต ปญฺญตฺติพหุโล เทสิโต สชฺฌายพหุโล เทสิโต วิตกฺกพหุโล
เทสิโต ธมฺมวิหารี ยํ ๓ ภิกฺขุ สตฺถารา กรณียํ สาวกานํ
หิเตสินา อนุกมฺปเกน อนุกมฺปํ อุปาทาย กตํ โว ตํ มยา เอตานิ
ภิกฺขุ รุกฺขมูลานิ เอตานิ สุญฺญาคารานิ ฌายถ ภิกฺขุ มา
#๑ ม. ยุ. ภิกฺขูติ อตฺถิ ฯ ๒ ม. นาปิ ฯ ๓ ม. ยุ. โข ฯ