พระสุตันตปิฎกบาลี: 13/91/94
สุตฺตนฺตปิฏเก มชฺฌิมนิกายสฺส มชฺฌิมปณฺณาสก
สมาโน เนว สกฺขิติ อุคฺคิลิตุํ เนว สกฺขิติ โอคฺคิลิตุนฺติ ฯ
[๙๔] เตน โข ปน สมเยน ทหโร ๑ มนฺโท อุตฺตานเสยฺยโก
อภยสฺส ราชกุมารสฺส องฺเก ๒ นิสินฺโน โหติ ฯ อถ โข ภควา
อภยํ ราชกุมารํ เอตทโวจ ตํ กึ มญฺญสิ ราชกุมาร สจายํ
กุมาโร ตุยฺหํ วา ปมาทมนฺวาย ธาติยา วา ปมาทมนฺวาย กฏฺฐํ
วา กฐลํ วา มุเข อาหเรยฺย กินฺติ ตํ ๓ กเรยฺยาสีติ ฯ
อาหเรยฺยสฺสาหํ ภนฺเต ๓ สจาหํ ภนฺเต น สกฺกุเณยฺยํ อาทิเกเนว
อาหริตุํ ๕ วาเมน หตฺเถน สีสํ ปริคฺคเหตฺวา ทกฺขิเณน หตฺเถน
วงฺกงฺคุลึ กตฺวา สโลหิตมฺปิ อาหเรยฺยํ ตํ กิสฺส เหตุ อตฺถิ
หิ ๖ เม ภนฺเต กุมาเร อนุกมฺปาติ ฯ เอวเมว โข ราชกุมาร
ยํ ตถาคโต วาจํ ๗ ชานาติ อภูตํ อตจฺฉํ อนตฺถสญฺหิตํ สา จ
ปเรสํ อปฺปิยา อมนาปา น ตํ ตถาคโต วาจํ ภาสติ ยมฺปิ
ตถาคโต วาจํ ชานาติ ภูตํ ตจฺฉํ อนตฺถสญฺหิตํ สา จ ปเรสํ
อปฺปิยา อมนาปา ตมฺปิ ตถาคโต วาจํ น ภาสติ ยญฺจ
โข ตถาคโต วาจํ ชานาติ ภูตํ ตจฺฉํ อตฺถสญฺหิตํ สา จ
ปเรสํ อปฺปิยา อมนาปา ตตฺร กาลญฺญู ตถาคโต โหติ ตสฺสา
วาจาย เวยฺยากรณาย ยํ ตถาคโต วาจํ ชานาติ อภูตํ อตจฺฉํ
อนตฺถสญฺหิตํ สา จ ปเรสํ ปิยา มนาปา ตํ ๘ ตถาคโต วาจํ
น ภาสติ ยมฺปิ ตถาคโต วาจํ ชานาติ ภูตํ ตจฺฉํ อนตฺถสญฺหิตํ
#๑ ม. ยุ. เอตฺถนฺตเร กุมาโรติ อตฺถิ ฯ ๒ ม. องฺเค ฯ ๓ ม. ยุ. นํ ฯ
#๔ ม. สเจ ภนฺเต น สกฺกุเณยฺย ฯ ๕ สี. ยุ. อาหตฺตุํ ฯ ๖ ยุ. หิสทฺโท นตฺถิ ฯ
#๗ ม. ตํ วาจํ ฯ ๘ ม. ยุ. น ตํ ฯ