พระสุตันตปิฎกบาลี: 23/71/52      
      สุตฺตนฺตปิฏเก องฺคุตฺตรนิกายสฺส สตฺตกอฏฺฐกนวกนิปาตา
      
      
     
 
    
        
          
            ปชานาติ  วิปฺปฏิสารนิโรธคามินึ  ปฏิปทํ  ปชานาติ  ตสฺส  โส วิปฺปฏิสาโร
นิรุชฺฌติ    ฯเปฯ    เอวํ   ชานํ   โข   ภิกฺขุ   สุตวา   อริยสาวโก
เอวํ   ปสฺสํ   นจฺฉมฺภติ   น  กมฺปติ  น  เวธติ  น  สนฺตาสํ  อาปชฺชติ
อพฺยากตวตฺถูสุ   ฯ  อยํ  โข  ภิกฺขุ  เหตุ  อยํ  ปจฺจโย  เยน  สุตวโต
อริยสาวกสฺส วิจิกิจฺฉา นุปฺปชฺชติ อพฺยากตวตฺถูสูติ ฯ
 [๕๒]   สตฺต  จ  ภิกฺขเว  ปุริสคติโย  เทเสสฺสามิ  อนุปาทา  จ
ปรินิพฺพานํ   ตํ   สุณาถ   สาธุกํ   มนสิกโรถ   ภาสิสฺสามีติ   ฯ  เอวํ
ภนฺเตติ   โข   เต   ภิกฺขู  ภควโต  ปจฺจสฺโสสุํ  ฯ  ภควา  เอตทโวจ
กตมา   จ   ภิกฺขเว   สตฺต   ปุริสคติโย   อิธ   ภิกฺขเว  ภิกฺขุ  เอวํ
ปฏิปนฺโน   โหติ   โน  จสฺส  โน  จ  เม  สิยา  น  ภวิสฺสติ  น  เม
ภวิสฺสติ   ยทตฺถิ   ยํ   ภูตํ   ตํ   ปชหามีติ   อุเปกฺขํ   ปฏิลภติ   โส
ภเว  น  รชฺชติ  สมฺภเว  น  สชฺชติ ๑ อตฺถุตฺตริ ปทํ สนฺตํ สมฺมปฺปญฺญาย
ปสฺสติ    ตญฺจ    ขฺวสฺส    ปทํ    น    สพฺเพน    สพฺพํ    สจฺฉิกตํ
โหติ   ตสฺส  น  สพฺเพน  สพฺพํ  มานานุสโย  ปหีโน  โหติ  น  สพฺเพน
สพฺพํ   ภวราคานุสโย   ปหีโน   โหติ  น  สพฺเพน  สพฺพํ  อวิชฺชานุสโย
ปหีโน   โหติ   โส   ปญฺจนฺนํ   โอรมฺภาคิยานํ   สญฺโญชนานํ  ปริกฺขยา
อนฺตราปรินิพฺพายี  โหติ  เสยฺยถาปิ  ภิกฺขเว ทิวสสนฺตตฺเต ๒ อโยกปาเล
หญฺญมาเน   ปปฺปฏิกา  นิพฺพตฺติตฺวา  นิพฺพาเยยฺย  เอวเมว  โข  ภิกฺขเว
ภิกฺขุ  เอวํ  ปฏิปนฺโน  โหติ  โน  จสฺส  โน  จ  เม  สิยา  น ภวิสฺสติ
น   เม  ภวิสฺสติ  ยทตฺถิ  ยํ  ภูตํ  ตํ  ปชหามีติ  อุเปกฺขํ  ปฏิลภติ  โส
#๑ ม. รชฺชติ ฯ เอวมุปริปิ ฯ   ๒ ม. ทิวสํสนฺตตฺเต ฯ เอวมุปริปิ ฯ