พระสุตันตปิฎกบาลี: 13/641/704 705
สุตฺตนฺตปิฏเก มชฺฌิมนิกายสฺส มชฺฌิมปณฺณาสก
วาเสฏฺฐสุตฺตํ
[๗๐๔] เอวมฺเม สุตํ เอกํ สมยํ ภควา อิจฺฉานงฺคเล วิหรติ
อิจฺฉานงฺคลวนสณฺเฑ ๑ ฯ เตน โข ปน สมเยน สมฺพหุลา อภิญฺญาตา
อภิญฺญาตา พฺราหฺมณมหาสาลา อิจฺฉานงฺคเล ปฏิวสนฺติ เสยฺยถีทํ
จงฺกี พฺราหฺมโณ ตารุกฺโข พฺราหฺมโณ โปกฺขรสาติ พฺราหฺมโณ
ชาณุสฺโสณิ พฺราหฺมโณ โตเทยฺโย พฺราหฺมโณ อญฺเญ จ
อภิญฺญาตา อภิญฺญาตา พฺราหฺมณมหาสาลา ฯ อถ โข วาเสฏฺฐภารทฺวาชานํ
มาณวานํ ชงฺฆาวิหารํ อนุจงฺกมนฺตานํ อนุวิจรนฺตานํ
อยมนฺตรากถา อุทปาทิ กถมฺโภ พฺราหฺมโณ โหตีติ ฯ ภารทฺวาโช
มาณโว เอวมาห ยโต โข โภ อุภโตสุชาโต โหติ มาติโต จ
ปิติโต จ สํสุทฺธคหณิโก ยาว สตฺตมา ปิตามหยุคา อกฺขิตฺโต อนุปกฺกุฏฺโฐ
ชาติวาเทน เอตฺตาวตา โข โภ พฺราหฺมโณ โหตีติ ฯ
วาเสฏฺฐมาณโว เอวมาห ยโต โข โภ สีลวา จ โหติ วตฺตสมฺปนฺโน
จ เอตฺตาวตา โข โภ พฺราหฺมโณ โหตีติ ฯ เนว โข
อสกฺขิ ภารทฺวาโช มาณโว วาเสฏฺฐํ มาณวํ สญฺญาเปตุํ น
ปนาสกฺขิ วาเสฏฺโฐ มาณโว ภารทฺวาชํ มาณวํ สญฺญาเปตุํ ฯ
[๗๐๕] อถ โข วาเสฏฺโฐ มาณโว ภารทฺวาชํ มาณวํ
อามนฺเตสิ อยํ โข โภ ภารทฺวาช สมโณ โคตโม สกฺยปุตฺโต
#๑ สี. อิจฺฉานงฺคาลวณสณฺเฑ ฯ