พระสุตันตปิฎกบาลี: 16/55/97
สุตฺตนฺตปิฏเก สํยุตฺตนิกายสฺส นิทานวคฺโค
[๙๗] เย จ โข เกจิ ภิกฺขเว สมณา วา พฺราหฺมณา วา
ชรามรณํ ปชานนฺติ ชรามรณสมุทยํ ปชานนฺติ ชรามรณนิโรธํ
ปชานนฺติ ชรามรณนิโรธคามินึ ปฏิปทํ ปชานนฺติ เต วต ชรามรณํ
สมติกฺกมฺม ฐสฺสนฺตีติ ฐานเมตํ วิชฺชติ ฯ ชาตึ ปชานนฺติ ฯเปฯ ภวํ ...
อุปาทานํ ... ตณฺหํ ... เวทนํ ... ผสฺสํ ... สฬายตนํ ...
นามรูปํ ... วิญฺญาณํ ... สงฺขาเร ปชานนฺติ สงฺขารสมุทยํ ปชานนฺติ
สงฺขารนิโรธํ ปชานนฺติ สงฺขารนิโรธคามินึ ปฏิปทํ ปชานนฺติ เต
วต สงฺขาเร สมติกฺกมฺม ฐสฺสนฺตีติ ฐาเมตํ วิชฺชตีติ ฯ ทสมํ ฯ
ทสพลวคฺโค ตติโย ฯ
ตสฺส อุทฺทานํ
เทฺว ทสพลา อุปนิสา จ อญฺญติตฺถิยภูมิโช ๑
อุปวาโณ ปจฺจโย ภิกฺขุ เทฺว จ สมณพฺราหฺมณาติ ฯ
________________
#๑ ยุ. อญฺญติตฺถิยา ภูมิชํ ฯ