พระสุตันตปิฎกบาลี: 14/495/781 782 783      
      สุตฺตนฺตปิฏเก มชฺฌิมนิกายสฺส อุปริปณฺณาสก
      
      
     
 
    
        
          
            นนฺทโก ภควโต ปจฺจสฺโสสิ ฯ
 [๗๘๑]   อถ  โข  อายสฺมา  นนฺทโก  ตสฺสา  รตฺติยา  อจฺจเยน
ปุพฺพณฺหสมยํ   นิวาเสตฺวา   ปตฺตจีวรมาทาย   สาวตฺถิยํ  ปิณฺฑาย
 [๑]
จริตฺวา   ปจฺฉาภตฺตํ  ปิณฺฑปาตปฏิกฺกนฺโต  อตฺตทุติโย  เยน  ราชการาโม
เตนุปสงฺกมิ   ฯ   อทฺทสาสุํ   ๒   โข   ตา   ภิกฺขุนิโย   อายสฺมนฺตํ
นนฺทกํ   ทูรโตว   อาคจฺฉนฺตํ   ฯ  ทิสฺวาน  อาสนํ  ปญฺญาเปสุํ  อุทกญฺจ
ปาทานํ   อุปฏฺฐเปสุํ   ฯ   นิสีทิ   โข   อายสฺมา   นนฺทโก  ปญฺญตฺเต
อาสเน   ฯ   นิสชฺช   ปาเท   ปกฺขาเลสิ   ฯ   ตาปิ  โข  ภิกฺขุนิโย
อายสฺมนฺตํ นนฺทกํ อภิวาเทตฺวา เอกมนฺตํ นิสีทึสุ ฯ
 [๗๘๒]  เอกมนฺตํ  นิสินฺนา  โข  ตา  ภิกฺขุนิโย  อายสฺมา นนฺทโก
เอตทโวจ   ปฏิปุจฺฉกถา   โข   ภคินิโย   ภวิสฺสติ   ตตฺถ  อาชานนฺตีติ
อาชานามาติสฺส    วจนียํ    น    อาชานนฺตีติ    น   อาชานามาติสฺส
วจนียํ   ยสฺสา   วา   ปนสฺส   กงฺขา  วา  วิมติ  วา  อหเมว  ตตฺถ
ปฏิปุจฺฉิตพฺโพ   อิทํ   ภนฺเต   กถํ   อิมสฺส   กฺวตฺโถติ  ฯ  เอตฺตเกนปิ
มยํ    ภนฺเต    อยฺยสฺส    นนฺทกสฺส   อตฺตมนา   อภินนฺทาม   ยนฺโน
อยฺโย นนฺทโก ปวาเรตีติ ฯ
 [๗๘๓]   ตํ   กึ   มญฺญถ   ภคินิโย   จกฺขุ   นิจฺจํ  วา  อนิจฺจํ
วาติ  ฯ  อนิจฺจํ  ภนฺเต  ฯ  ยมฺปนานิจฺจํ  ทุกฺขํ  วา  ตํ  สุขํ  วาติ  ฯ๕
ทุกฺขํ   ภนฺเต   ฯ   ยมฺปนานิจฺจํ   ทุกฺขํ   วิปริณามธมฺมํ   กลฺลํ  นุ  ตํ
สมนุปสฺสิตุํ   เอตํ   มม   เอโสหมสฺมิ   เอโส   เม  อตฺตาติ  ฯ  โน
#๑ ปิณฺฑาย ปาวิสิ: สาวตฺถิยํ ปิณฺฑายาติ นฏฺฐา ภเวยฺยุํ ฯ  ๒ โป. ม. อทฺทสํสุ ฯ