พระสุตันตปิฎกบาลี: 12/417/387      
      สุตฺตนฺตปิฏเก มชฺฌิมนิกายสฺส มูลปณฺณาสก
      
      
     
 
    
        
          
            รโห   จ  เมตฺตํ  มโนกมฺมํ  ปจฺจุปฏฺฐเปติ  อาวี  เจว  รโห  จ  เอวํ
โข   ภิกฺขเว   ภิกฺขุ   เย   เต   ภิกฺขู  เถรา  รตฺตญฺญู  จิรปพฺพชิตา
สงฺฆปิตโร   สงฺฆปรินายกา   เต   อติเรกปูชาย  ปูเชตา  โหติ  อิเมหิ
โข   ภิกฺขเว   เอกาทสหิ   ธมฺเมหิ  สมนฺนาคโต  ภิกฺขุ  ภพฺโพ  อิมสฺมึ
ธมฺมวินเย วุฑฺฒึ วิรูฬฺหึ เวปุลฺลํ อาปชฺชิตุนฺติ ฯ
     อิทมโวจ    ภควา    อตฺตมนา   เต   ภิกฺขู   ภควโต   ภาสิตํ
อภินนฺทุนฺติ ฯ
                มหาโคปาลสุตฺตํ นิฏฺฐิตํ ตติยํ ฯ
                       ___________