พระสุตันตปิฎกบาลี: 15/41/131 132 133
สุตฺตนฺตปิฏเก สํยุตฺตนิกายสฺส สคาถวคฺโค
นวมํ ปฐมปชฺชุนฺนธีตุสุตฺตํ
[๑๓๑] เอวมฺเม สุตํ เอกํ สมยํ ภควา เวสาลิยํ วิหรติ
มหาวเน กูฏาคารสาลายํ ฯ อถ โข โกกนทา ปชฺชุนฺนสฺส ธีตา
อภิกฺกนฺตาย รตฺติยา อภิกฺกนฺตวณฺณา เกวลกปฺปํ มหาวนํ
โอภาเสตฺวา เยน ภควา เตนุปสงฺกมิ อุปสงฺกมิตฺวา ภควนฺตํ
อภิวาเทตฺวา เอกมนฺตํ อฏฺฐาสิ ฯ
[๑๓๒] เอกมนฺตํ ฐิตา โข
[๑]- โกกนทา ปชฺชุนฺนสฺส ธีตา ภควโต
สนฺติเก อิมา คาถาโย อภาสิ
เวสาลิวเน วิหรนฺตํ อคฺคํ สตฺตสฺส สมฺพุทฺธํ
โกกนทาหมสฺมิ อภิวนฺเท โกกนทา ปชฺชุนฺนสฺส ธีตา
สุตเมว ปุเร ๒ อาสิ ธมฺโม จกฺขุมตานุพุทฺโธ
สาหํทานิ สกฺขิ ชานามิ มุนิโน เทสยโต สุคตสฺส
เยเกจิ อริยํ ธมฺมํ วิครหนฺตา ๓ จรนฺติ ทุมฺเมธา
อุเปนฺติ โรรุวํ โฆรํ จิรรตฺตํ ทุกฺขมนุภวนฺติ
เย จ โข อริเย ธมฺเม ขนฺติยา อุปสเมน อุเปตา
ปหาย มานุสํ เทหํ เทวกายํ ปริปูเรสฺสนฺตีติ ฯ
ทสมํ ทุติยปชฺชุนฺนธีตุสุตฺตํ
[๑๓๓] เอวมฺเม สุตํ เอกํ สมยํ ภควา เวสาลิยํ วิหรติ
มหาวเน กูฏาคารสาลายํ ฯ อถ โข จุลฺลโกกนทา ปชฺชุนฺนสฺส
#๑ ยุ. สา เทวตา ฯ ๒ สี. สุมวเม ปุเร ฯ ยุ. สุตเมว เม ปุเร ฯ ๓ สี.
#วิหรนฺตา ฯ