พระสุตันตปิฎกบาลี: 12/373/352      
      สุตฺตนฺตปิฏเก มชฺฌิมนิกายสฺส มูลปณฺณาสก
      
      
     
 
    
        
          
            นปฺปมชฺชติ    นปฺปมาทํ   อาปชฺชติ   อปฺปมตฺโต   สมาโน   สมาธิสมฺปทํ
อาราเธติ    ฯ    โส    ตาย    สมาธิสมฺปทาย    อตฺตมโน   โหติ
โน   จ   โข   ปริปุณฺณสงฺกปฺโป   ฯ   โส   ตาย  สมาธิสมฺปทาย  น
อตฺตานุกฺกํเสติ   น   ปรํ   วมฺเภติ   ฯ  โส  ตาย  สมาธิสมฺปทาย  น
มชฺชติ    นปฺปมชฺชติ    นปฺปมาทํ    อาปชฺชติ    อปฺปมตฺโต    สมาโน
ญาณทสฺสนํ    อาราเธติ    ฯ   โส   เตน   ญาณทสฺสเนน   อตฺตมโน
โหติ   โน   จ   โข   ปริปุณฺณสงฺกปฺโป   ฯ  โส  เตน  ญาณทสฺสเนน
น   อตฺตานุกฺกํเสติ   น  ปรํ  วมฺเภติ  ฯ  โส  เตน  ญาณทสฺสเนน  น
มชฺชติ    นปฺปมชฺชติ    นปฺปมาทํ    อาปชฺชติ    อปฺปมตฺโต    สมาโน
อสมยวิโมกฺขํ   อาราเธติ   ฯ   อฏฺฐานเมตํ   ภิกฺขเว   อนวกาโส  ยํ
โส ภิกฺขุ ตาย อสมยวิมุตฺติยา ปริหาเยถาติ ฯ
 [๓๕๒]  อิติ  โข  ภิกฺขเว  นยิทํ พฺรหฺมจริยํ ลาภสกฺการสิโลกานิสํสํ
น    สีลสมฺปทานิสํสํ    น    สมาธิสมฺปทานิสํสํ    น   ญาณทสฺสนานิสํสํ
ยา     จ     โข     อยํ     ภิกฺขเว     อกุปฺปา     เจโตวิมุตฺติ
เอตทตฺถมิทํ ภิกฺขเว พฺรหฺมจริยํ เอตํ สารํ เอตํ ปริโยสานนฺติ ฯ
      อิทมโวจ    ภควา   อตฺตมนา   เต   ภิกฺขู   ภควโต   ภาสิตํ
อภินนฺทุนฺติ ฯ
                มหาสาโรปมสุตฺตํ นิฏฺฐิตํ นวมํ ฯ
                     ________________