พระสุตันตปิฎกบาลี: 15/37/119 120 121 122      
      สุตฺตนฺตปิฏเก สํยุตฺตนิกายสฺส สคาถวคฺโค
      
      
     
 
    
        
          
            อิมํ คาถํ อภาสิ
		มหาสมโย ปวนสฺมึ         เทวกายา สมาคตา
		อาคตมฺห อิมํ ธมฺมสมยํ      ทกฺขิตาเยว อปราชิตสงฺฆนฺติ ฯ
 [๑๑๙] อถ โข อปรา เทวตา ภควโต สนฺติเก อิมํ คาถํ อภาสิ
		ตตฺร ภิกฺขโว สมาทหํสุ
		จิตฺตํ อตฺตโน อุชุกมกํสุ
		สารถีว เนตฺตานิ คเหตฺวา
		อินฺทฺริยานิ รกฺขนฺติ ปณฺฑิตาติ ฯ
 [๑๒๐] อถ โข อปรา เทวตา ภควโต สนฺติเก อิมํ คาถํ อภาสิ
		เฉตฺวา ขีลํ เฉตฺวา ปลีฆํ
		อินฺทขีลํ โอหจฺจมเนชา ๑
		เต จรนฺติ สุทฺธา วิมลา
		จกฺขุมตา สุทนฺตา สุสู นาคาติ ฯ
 [๑๒๑] อถ โข อปรา เทวตา ภควโต สนฺติเก อิมํ คาถํ อภาสิ
		เยเกจิ พุทฺธํ สรณํ คตาเส
		น เต คมิสฺสนฺติ อปายภูมึ
		ปหาย มานุสํ เทหํ         เทวกายํ ปริปูเรสฺสนฺตีติ ฯ
			อฏฺฐมํ สกลิกสุตฺตํ
 [๑๒๒]   เอวมฺเม   สุตํ   เอกํ  สมยํ  ภควา  ราชคเห  วิหรติ
#๑ สี. อูหจฺจ อูปจฺจาติปิ เทฺว ปาฐา ฯ ม. อุหจฺจ ฯ