พระสุตันตปิฎกบาลี: 15/37/119 120 121 122
สุตฺตนฺตปิฏเก สํยุตฺตนิกายสฺส สคาถวคฺโค
อิมํ คาถํ อภาสิ
มหาสมโย ปวนสฺมึ เทวกายา สมาคตา
อาคตมฺห อิมํ ธมฺมสมยํ ทกฺขิตาเยว อปราชิตสงฺฆนฺติ ฯ
[๑๑๙] อถ โข อปรา เทวตา ภควโต สนฺติเก อิมํ คาถํ อภาสิ
ตตฺร ภิกฺขโว สมาทหํสุ
จิตฺตํ อตฺตโน อุชุกมกํสุ
สารถีว เนตฺตานิ คเหตฺวา
อินฺทฺริยานิ รกฺขนฺติ ปณฺฑิตาติ ฯ
[๑๒๐] อถ โข อปรา เทวตา ภควโต สนฺติเก อิมํ คาถํ อภาสิ
เฉตฺวา ขีลํ เฉตฺวา ปลีฆํ
อินฺทขีลํ โอหจฺจมเนชา ๑
เต จรนฺติ สุทฺธา วิมลา
จกฺขุมตา สุทนฺตา สุสู นาคาติ ฯ
[๑๒๑] อถ โข อปรา เทวตา ภควโต สนฺติเก อิมํ คาถํ อภาสิ
เยเกจิ พุทฺธํ สรณํ คตาเส
น เต คมิสฺสนฺติ อปายภูมึ
ปหาย มานุสํ เทหํ เทวกายํ ปริปูเรสฺสนฺตีติ ฯ
อฏฺฐมํ สกลิกสุตฺตํ
[๑๒๒] เอวมฺเม สุตํ เอกํ สมยํ ภควา ราชคเห วิหรติ
#๑ สี. อูหจฺจ อูปจฺจาติปิ เทฺว ปาฐา ฯ ม. อุหจฺจ ฯ