พระสุตันตปิฎกบาลี: 25/363/313
สุตฺตนฺตปิฏเก ขุทฺทกนิกายสฺส ขุทฺทกปาฐธมฺมปทคาถาอุทานอิติวุตฺตกสุตฺตนิปาตา
กากา คิชฺฌา จ ขาทนฺติ เย จญฺเญ สนฺติ ปาณิโน ฯ
สุตฺวาน พุทฺธวจนํ ภิกฺขุ ปญฺญาณวา อิธ
โส โข นํ ปริชานาติ ยถาภูตญฺหิ ปสฺสติ ฯ
ยถา อิทํ ตถา เอตํ ยถา เอตํ ตถา อิทํ
อชฺฌตฺตญฺจ พหิทฺธา จ กาเย ฉนฺทํ วิราชเย ฯ
ฉนฺทราควิรตฺโต โส ภิกฺขุ ปญฺญาณวา อิธ
อชฺฌคา อมตํ สนฺตึ นิพฺพานปทมจฺจุตํ ๑ ฯ
ทิปาทโกยํ ๒ อสุจิ ทุคฺคนฺโธ ปริหีรติ ๓
นานากุณปปริปูโร วิสฺสวนฺโต ตโต ตโต ฯ
เอตาทิเสน กาเยน โย มญฺเญ อุณฺณเมตเว
ปรํ วา อวชาเนยฺย กิมญฺญตฺร อทสฺสนาติ ฯ
วิชยสุตฺตํ เอกาทสมํ ฯ
______________6
สุตฺตนิปาเต อุรควคฺคสฺส ทฺวาทสมํ มุนิสุตฺตํ
[๓๑๓] ๑๒ สนฺถวาโต ภยํ ชาตํ กิเกตา ชายเต รโช
อนิเกตมสนฺถวํ เอตํ เว มุนิทสฺสนํ ฯ
โย ชาตมุจฺฉิชฺช น โรปเยยฺย
ชายนฺตมสฺส นานุปฺปเวจฺเฉ
ตมาหุ เอกํ มุนินํ จรนฺตํ
#๑ โป. ม. นิพฺพานํ ปทมจฺจุตํ ฯ ๒ ม. ทฺวิปาทโกยํ ฯ ๓ ม. ปริหารติ ฯ