พระสุตันตปิฎกบาลี: 13/353/369
สุตฺตนฺตปิฏเก มชฺฌิมนิกายสฺส มชฺฌิมปณฺณาสก
อเหสุํ ฯ อถ โข ภควา เยน สกุลุทายิ ปริพฺพาชโก เตนุปสงฺกมิ ฯ
อถ โข สกุลุทายิ ปริพฺพาชโก ภควนฺตํ เอตทโวจ
เอตุ โข ภนฺเต ภควา สฺวาคตํ ๑ ภนฺเต ภควโต จิรสฺสํ โข
ภนฺเต ภควา อิมํ ปริยายมกาสิ ยทิทํ อิธาคมนาย นิสีทตุ ภนฺเต
ภควา อิทมาสนํ ปญฺญตฺตนฺติ ฯ นิสีทิ ภควา ปญฺญตฺเต อาสเน ฯ
สกุลุทายิปิ โข ปริพฺพาชโก อญฺญตรํ นีจํ อาสนํ คเหตฺวา
เอกมนฺตํ นิสีทิ ฯ เอกมนฺตํ นิสินฺนํ โข สกุลุทายึ ปริพฺพาชกํ
ภควา เอตทโวจ กาย นุตฺถ อุทายิ เอตรหิ กถาย สนฺนิสินฺนา
กา จ ปน โว อนฺตรากถา วิปฺปกตาติ ฯ
[๓๖๙] ติฏฺฐเตสา ภนฺเต กถา ยาย มยํ เอตรหิ กถาย
สนฺนิสินฺนา เนสา ภนฺเต กถา ภควโต ทุลฺลภา ภวิสฺสติ
ปจฺฉาปิ สวนาย ยทาหํ ภนฺเต อิมํ ปริสํ อนุปสงฺกนฺโต
โหมิ อถายํ ปริสา อเนกวิหิตํ ติรจฺฉานกถํ กเถนฺตี นิสินฺนา
โหติ ยทา จ โข อหํ ภนฺเต อิมํ ปริสํ อุปสงฺกนฺโต โหมิ
อถายํ ปริสา มมํเยว มุขํ โอโลเกนฺตี ๒ นิสินฺนา โหติ ยนฺโน
สมโณ โคตโม อุทายิ ธมฺมํ ภาสิสฺสติ ตนฺโน โสสฺสามาติ ฯ
ยทา ปน ภนฺเต ภควา อิมํ ปริสํ อุปสงฺกนฺโต โหติ อถ จ ๓
อหญฺเจว อยญฺจ ปริสา ภควโต ๓ มุขํ โอโลเกนฺตี ๕ นิสินฺนา โหติ ๖
ยนฺโน ภควา ธมฺมํ ภาสิสฺสติ ตนฺโน โสสฺสามาติ ฯ เตนหิ
อุทายิ ตญฺเญเวตฺถ ปฏิภาตุ ยถา มํ ปฏิภาเสยฺยาติ ฯ
#๑ ยุ. สาคตํ ฯ ๒ ยุ. อุลฺโลเกนฺตี ฯ ๓ ยุ. จสทฺโท นตฺถิ ฯ ๔ ยุ. ภควโตว ฯ
#๕ ยุ. อุลฺโลเกนฺตา ๖ ยุ. โหม ฯ