พระสุตันตปิฎกบาลี: 14/351/534      
      สุตฺตนฺตปิฏเก มชฺฌิมนิกายสฺส อุปริปณฺณาสก
      
      
     
 
    
        
          
            
 [๕๓๔] อตีตํ นานฺวาคเมยฺย    นปฺปฏิกงฺเข อนาคตํ
       ยทตีตมฺปหีนนฺตํ            อปฺปตฺตญฺจ อนาคตํ
       ปจฺจุปฺปนฺนญฺจ โย ธมฺมํ      ตตฺถ ตตฺถ วิปสฺสติ
       อสํหิรํ อสงฺกุปฺปํ           ตํ วิทฺธา มนุพฺรูหเย
       อชฺเชว กิจฺมาตปฺปํ         โก ชญฺญา มรณํ สุเว
       น หิ โน สงฺครนฺเตน       มหาเสเนน มจฺจุนา
       เอวํวิหาริมาตาปึ          อโหรตฺตมตนฺทิตํ
       ตํ เว ภทฺเทกรตฺโตติ       สนฺโต อาจิกฺขเต มุนีติ
ภทฺเทกรตฺตสฺส   โว   ภิกฺขเว   อุทฺเทสญฺจ   วิภงฺคญฺจ  เทสิสฺสามีติ  ฯ
อิติ ยนฺตํ วุตฺตํ อิทเมตํ ปฏิจฺจ วุตฺตนฺติ ฯ
     อิทมโวจ    ภควา    อตฺตมนา   เต   ภิกฺขู   ภควโต   ภาสิตํ
อภินนฺทุนฺติ ฯ
                 ภทฺเทกรตฺตสุตฺตํ นิฏฺฐิตํ ปฐมํ ฯ
                      ___________