พระสุตันตปิฎกบาลี: 15/35/112 113
สุตฺตนฺตปิฏเก สํยุตฺตนิกายสฺส สคาถวคฺโค
โกปนฺตโร โทสครุ ส ๑ เวรํ ปฏิมุจฺจติ
ตํ เวรํ นาภินนฺทามิ ปฏิคฺคณฺหามิ โวจฺจยนฺติ ฯ
ฉฏฺฐํ สทฺธาสุตฺตํ
[๑๑๒] เอกํ สมยํ ภควา สาวตฺถิยํ วิหรติ เชตวเน อนาถปิณฺฑิกสฺส
อาราเม ฯ อถ โข สมฺพหุลา สตุลฺลปกายิกา เทวตาโย
อภิกฺกนฺตาย รตฺติยา อภิกฺกนฺตวณฺณา เกวลกปฺปํ เชตวนํ โอภาเสตฺวา
เยน ภควา เตนุปสงฺกมึสุ อุปสงฺกมิตฺวา ภควนฺตํ อภิวาเทตฺวา
เอกมนฺตํ อฏฺฐํสุ ฯ
[๑๑๓] เอกมนฺตํ ฐิตา โข เอกา เทวตา ภควโต สนฺติเก
อิมํ คาถํ อภาสิ
สทฺธา ทุติยา ปุริสสฺส โหติ
โน เจ อสฺสทฺธิยมวติฏฺฐติ
ยโส จ กิตฺตี จ ตตฺวสฺส โหติ ๒
สคฺคญฺจ โส คจฺฉติ สรีรํ ปหายาติ ฯ
โกธํ ชเห วิปฺปชเหยฺย มานํ
สญฺโญชนํ สพฺพมติกฺกเมยฺย
ตํ นามรูปสฺมิมสชฺชมานํ
อกิญฺจนํ นานุปตนฺติ สงฺคาติ ฯ
#๑ สี. ยุ. ยํ ฯ ๒ สี. ยโต สา จ กิตฺตี จ ตํ ตสฺส โหตีติปิ วตํ ตสฺส โหตีติปิ
#ปาโฐ ฯ