พระสุตันตปิฎกบาลี: 22/344/292
สุตฺตนฺตปิฏเก องฺคุตฺตรนิกายสฺส ปญฺจกฉกฺกนิปาตา
อปฺปฏิวานี จ สติ จ สมฺปชญฺญญฺจ กรณียํ สเจ ปน ภิกฺขเว
ภิกฺขุ ปจฺจเวกฺขมาโน เอวํ ชานาติ นตฺถิ เม ปาปกา อกุสลา
ธมฺมา อปฺปหีนา เย เม อสฺสุ ทิวา กาลํ กโรนฺตสฺส อนฺตรายายาติ
เตน ภิกฺขเว ภิกฺขุนา เตเนว ปีติปาโมชฺเชน วิหาตพฺพํ อโหรตฺตานุสิกฺขินา
กุสเลสุ ธมฺเมสุ ฯ เอวํ ภาวิตา โข ภิกฺขเว
มรณสฺสติ เอวํ พหุลีกตา มหปฺผลา โหติ มหานิสํสา อมโตคธา
อมตปริโยสานาติ ฯ
สาราณิยาทิวคฺโค ทุติโย ฯ
ตสฺสุทฺทานํ
เทฺว สาราณียา เมตฺตํ ๑ ภทฺทกํ อนุตปฺปิยํ นกุลํ
กุสลา มจฺฉํ ๒ เทฺว จ โหนฺติ มรณสฺสตินา ทสาติ ๓ ฯ
__________
อนุตฺตริยวคฺโค ตติโย
[๒๙๒] ๒๑ เอกํ สมยํ ภควา สกฺเกสุ วิหรติ สามคามเก
โปกฺขรณิยายํ ฯ อถ โข อญฺญตรา เทวตา อภิกฺกนฺตาย รตฺติยา
อภิกฺกนฺตวณฺณา เกวลกปฺปํ โปกฺขรณิยํ โอภาเสตฺวา เยน ภควา
เตนุปสงฺกมิ อุปสงฺกมิตฺวา ภควนฺตํ อภิวาเทตฺวา เอกมนฺตํ อฏฺฐาสิ
เอกมนฺตํ ฐิตา โข สา เทวตา ภควนฺตํ เอตทโวจ ตโย เม ภนฺเต
ธมฺมา ภิกฺขุโน ปริหานาย สํวตฺตนฺติ กตเม ตโย กมฺมารามตา
#๑ ม. นิสฺสารณียํ ฯ ๒ ม. โสปฺปมจฺฉา จ ฯ ๓ ม. เทฺว โหนฺติ มรณสฺสตีติ ฯ
#ยุ. จาติ ฯ