พระสุตันตปิฎกบาลี: 30/259/514 515 516
สุตฺตนฺตปิฏเก ขุทฺทกนิกายสฺส จูฬนิทฺเทโส
[๕๑๔] มาหมฺปนสฺสํ โมมุโห อนฺตรายาติ มาหํ นสฺสํ ปนสฺสํ
วินสฺสํ ฯ โมมุโหติ อวิทฺวา ๑ อวิชฺชาคโต อญาณี อวิภาวี
ทุปฺปญฺโญ ฯ อนฺตรายาติ ตุยฺหํ ธมฺมํ ทิฏฺฐึ ปฏิปทํ มคฺคํ
อนญฺญาย อนาวิกตฺวา อวิทิตํ ๒ กตฺวา อปฏิลภิตฺวา อผุสยิตฺวา ๓
อสจฺฉิกตฺวา อนฺตราเยว กาลํ กเรยฺยนฺติ มาหมฺปนสฺสํ โมมุโห
อนฺตราย ฯ
[๕๑๕] อาจิกฺข ธมฺมํ ยมหํ วิชญฺญนฺติ อาจิกฺข ธมฺมนฺติ
อาทิกลฺยาณํ มชฺเฌกลฺยาณํ ปริโยสานกลฺยาณํ สาตฺถํ สพฺยญฺชนํ
เกวลปริปุณฺณํ ปริสุทฺธํ พฺรหฺมจริยํ จตฺตาโร สติปฏฺฐาเน
จตฺตาโร สมฺมปฺปธาเน จตฺตาโร อิทฺธิปาเท ปญฺจินฺทฺริยานิ ปญฺจ
พลานิ สตฺต โพชฺฌงฺเค อริยํ อฏฺฐงฺคิกํ มคฺคํ นิพฺพานญฺจ นิพฺพานคามินิญฺจ
ปฏิปทํ อาจิกฺข เทเสหิ ปญฺญเปหิ ปฏฺฐเปหิ วิวราหิ
วิภชาหิ อุตฺตานีกโรหิ ปกาเสหีติ อาจิกฺข ธมฺมํ ฯ ยมหํ
วิชญฺญนฺติ ยมหํ ชาเนยฺยํ วิชาเนยฺยํ ปฏิวิชาเนยฺยํ ปฏิวิชฺเฌยฺยํ
อธิคจฺเฉยฺยํ ผุเสยฺยํ ๔ สจฺฉิกเรยฺยนฺติ อาจิกฺข ธมฺมํ ยมหํ วิชญฺญํ ฯ
[๕๑๖] ชาติชราย อิธ วิปฺปหานนฺติ อิเธว ชาติชรามรณสฺส
ปหานํ วูปสโม ปฏินิสฺสคฺโค ปฏิปฺปสฺสทฺธิ อมตํ นิพฺพานนฺติ
ชาติชราย อิธ วิปฺปหานํ ฯ เตนาห โส พฺราหฺมโณ
ชิณฺโณหมสฺมี อพโล วิวณฺโณ (อิจฺจายสฺมา ปิงฺคิโย)
เนตฺตา น สุทฺธา สวนํ น ผาสุ
#๑ ม. โมหมุโห ฯ ๒ ม. อนธิคนฺตฺวา อวิทิตฺวา ฯ ๓ ม. อผสยิตฺวา ฯ ๔ ม.
#ผสฺเสยฺยํ ฯ เอวมุปริปิ ฯ