พระสุตันตปิฎกบาลี: 15/251/670
สุตฺตนฺตปิฏเก สํยุตฺตนิกายสฺส สคาถวคฺโค
นห มยฺหํ พฺราหฺมณ สนฺถาโร สตฺตมาสิโก
อุปฺปาทเกหิ สญฺฉนฺโน เตนาหํ พฺราหฺมณ สุขี
นห มยฺหํ พฺราหฺมณ วิธวา ปุตฺตธีตโร
เอกปุตฺตา ทฺวิปุตฺตา จ เตนาหํ พฺราหฺมณ สุขี
นห มยฺหํ พฺราหฺมณ ปิงฺคลา ติลกาหตา
โสตฺตํ ปาเทน โปเถติ เตนาหํ พฺราหฺมณ สุขี
นห มยฺหํ พฺราหฺมณ ปจฺจูสมฺหิ อิณายิกา
เทถ เทถาติ โจเทนฺติ เตนาหํ พฺราหฺมณ สุขีติ ฯ
[๖๗๐] เอวํ วุตฺเต ภารทฺวาชโคตฺโต พฺราหฺมโณ ภควนฺตํ
เอตทโวจ อภิกฺกนฺตํ โภ โคตม อภิกฺกนฺตํ โภ โคตม เสยฺยถาปิ
โภ โคตม นิกฺกุชฺชิตํ วา อุกฺกุชฺเชยฺย ปฏิจฺฉนฺนํ วา วิวเรยฺย
มูฬฺหสฺส วา มคฺคํ อาจิกฺเขยฺย อนฺธกาเร วา เตลปชฺโชตํ ธาเรยฺย
จกฺขุมนฺโต รูปานิ ทกฺขนฺตีติ เอวเมว โภตา โคตเมน อเนกปริยาเยน
ธมฺโม ปกาสิโต เอสาหํ ภวนฺตํ โคตมํ สรณํ คจฺฉามิ
ธมฺมญฺจ ภิกฺขุสงฺฆญฺจ ลเภยฺยาหํ โภโต โคตมสฺส สนฺติเก
ปพฺพชฺชํ ลเภยฺยํ อุปสมฺปทนฺติ ฯ อลตฺถ โข ภารทฺวาชโคตฺโต
พฺราหฺมโณ ภควโต สนฺติเก ปพฺพชฺชํ อลตฺถ อุปสมฺปทํ ฯ
อจิรูปสมฺปนฺโน จ ปนายสฺมา ภารทฺวาโช เอโก วูปกฏฺโฐ
อปฺปมตฺโต อาตาปี ปหิตตฺโต วิหรนฺโต น จิรสฺเสว ยสฺสตฺถาย
กุลปุตฺตา สมฺมเทว อคารสฺมา อนคาริยํ ปพฺพชนฺติ ตทนุตฺตรํ