พระสุตันตปิฎกบาลี: 14/245/356
สุตฺตนฺตปิฏเก มชฺฌิมนิกายสฺส อุปริปณฺณาสก
จิตฺตํ ๑ อุปฏฺฐเปนฺติ น จ โวกฺกมฺม สตฺถุ สาสนํ วตฺตนฺติ ฯ
เอวํ โข อานนฺท สตฺถารํ สาวกา มิตฺตวตาย สมุทาจรนฺติ โน
สปตฺตวตาย ฯ ตสฺมาติห มํ อานนฺท มิตฺตวตาย สมุทาจรถ มา
สปตฺตวตาย ตํ โว ภวิสฺสติ ทีฆรตฺตํ หิตาย สุขายาติ ฯ น
เต ๒ อหํ อานนฺท ตถา ปรกฺกมิสฺสามิ ยถา กุมฺภกาโร อามเก
อามกมตฺเต ฯ นิคฺคยฺหนิคฺคยฺหาหํ อานนฺท วกฺขามิ ปวยฺหปวยฺหาหํ
อานนฺท วกฺขามิ โย สาโร โส ฐสฺสตีติ ฯ
อิทมโวจ ภควา อตฺตมโน อายสฺมา อานนฺโท ภควโต
ภาสิตํ อภินนฺทีติ ฯ
มหาสุญฺญตสุตฺตํ นิฏฺฐิตํ ทุติยํ ฯ
___________
#๑ ยุ. น อญฺญํ จิตฺตนฺติ ทิสฺสติ ฯ ๒ ม. ยุ. โว ฯ