พระสุตันตปิฎกบาลี: 15/238/633 634
สุตฺตนฺตปิฏเก สํยุตฺตนิกายสฺส สคาถวคฺโค
นปฺปฏิคฺคณฺหนฺติ กสฺส ตํ โหตีติ ฯ สเจ เต โภ โคตม นปฺปฏิคฺคณฺหนฺติ
อมฺหากเมว ตํ โหตีติ ฯ เอวเมว โข พฺราหฺมณ ยํ
ตฺวํ อเมฺห อนกฺโกสนฺเต อกฺโกสสิ อโรเสนฺเต โรเสสิ อภณฺฑนฺเต
ภณฺฑสิ ตํ เต มยํ นปฺปฏิคฺคณฺหาม ตเวเวตํ พฺราหฺมณ โหติ
ตเวเวตํ พฺราหฺมณ โหตีติ ฯ โย โข พฺราหฺมณ อกฺโกสนฺตํ
ปจฺจกฺโกสติ โรเสนฺตํ ปฏิโรเสติ ภณฺฑนฺตํ ปฏิภณฺฑติ อยํ วุจฺจติ
พฺราหฺมณ สมฺภุญฺชติ
[๑]- วีติหรติ เต มยํ ตยา เนว สมฺภุญฺชาม
น วีติหราม ตเวเวตํ พฺราหฺมณ โหติ ตเวเวตํ พฺราหฺมณ
โหตีติ ฯ ภวนฺตํ โข โคตมํ สราชิกา ปริสา เอวํ ชานาติ
อรหํ สมโณ โคตโมติ อถ จ ปน ภวํ โคตโม กุชฺฌตีติ ฯ
[๖๓๓] อกฺโกธสฺส กุโต โกโธ ทนฺตสฺส สมชีวิโน
สมฺมทญฺญา วิมุตฺตสฺส อุปสนฺตสฺส ตาทิโน
ตสฺเสว เตน ปาปิโย โย กุทฺธํ ปฏิกุชฺฌติ
กุทฺธํ อปฺปฏิกุชฺฌนฺโต สงฺคามํ เชติ ทุชฺชยํ
อุภินฺนมตฺถํ จรติ อตฺตโน จ ปรสฺส จ
ปรํ สงฺกุปิตํ ญตฺวา โย สโต อุปสมฺมติ
อุภินฺนํ ติกิจฺฉนฺตานํ อตฺตโน จ ปรสฺส จ
ชนา มญฺญนฺติ พาโลติ เย ธมฺมสฺส อโกวิทาติ ฯ
[๖๓๔] เอวํ วุตฺเต อกฺโกสกภารทฺวาโช พฺราหฺมโณ ภควนฺตํ
เอตทโวจ อภิกฺกนฺตํ โภ โคตม อภิกฺกนฺตํ โภ โคตม ฯเปฯ
#
[๑] โป. เอตฺถนฺตเร เอกโต ภุญฺชติ กตสฺส ปฏิการํ กโรตีติ ทิสฺสนฺติ ฯ