พระสุตันตปิฎกบาลี: 15/237/631 632
สุตฺตนฺตปิฏเก สํยุตฺตนิกายสฺส สคาถวคฺโค
อปฺปมตฺโต อาตาปี ปหิตตฺโต วิหรนฺโต น จิรสฺเสว ยสฺสตฺถาย
กุลปุตฺตา สมฺมเทว อคารสฺมา อนคาริยํ ปพฺพชนฺติ ตทนุตฺตรํ
พฺรหฺมจริยปริโยสานํ ทิฏฺเฐว ธมฺเม สยํ อภิญฺญา สจฺฉิกตฺวา
อุปสมฺปชฺช วิหาสิ ขีณา ชาติ วุสิตํ พฺรหฺมจริยํ กตํ กรณียํ
นาปรํ อิตฺถตฺตายาติ อพฺภญฺญาสิ ฯ อญฺญตโร จ ปนายสฺมา
ภารทฺวาโช อรหตํ อโหสีติ ฯ
ทุติยํ อกฺโกสกสุตฺตํ
[๖๓๑] เอกํ สมยํ ภควา ราชคเห วิหรติ เวฬุวเน กลนฺทกนิวาเป ฯ
อสฺโสสิ โข อกฺโกสกภารทฺวาโช พฺราหฺมโณ ภารทฺวาชโคตฺโต
กิร พฺราหฺมโณ สมณสฺส โคตมสฺส สนฺติเก อคารสฺมา
อนคาริยํ ปพฺพชิโตติ กุปิโต อนตฺตมโน เยน ภควา เตนุปสงฺกมิ
อุปสงฺกมิตฺวา ภควนฺตํ อสพฺภาหิ ผรุสาหิ วาจาหิ อกฺโกสติ
ปริภาสติ ฯ
[๖๓๒] เอวํ วุตฺเต ภควา อกฺโกสกภารทฺวาชํ พฺราหฺมณํ
เอตทโวจ ตํ กึ มญฺญสิ พฺราหฺมณ อปิ นุ เต อาคจฺฉนฺติ
มิตฺตามจฺจา ญาติ สาโลหิตา อติถิโยติ ฯ อปฺเปกทา เม โภ โคตม
อาคจฺฉนฺติ มิตฺตามจฺจา ญาติ สาโลหิตา อติถิโยติ ฯ ตํ กึ มญฺญสิ
พฺราหฺมณ อปิ นุ เตสํ อนุปฺปเทสิ ขาทนียํ วา โภชนียํ วา
สายนียํ วาติ ฯ อปฺเปกทา เนสาหํ โภ โคตม อนุปฺปเทมิ ขาทนียํ
วา โภชนียํ วา สายนียํ วาติ ฯ สเจ
[๑]- ปน เต พฺราหฺมณ
#๑ ม. ยุ. เอตฺถนฺตเร โขสทฺโท ทิสฺสติ ฯ