พระสุตันตปิฎกบาลี: 13/171/169
สุตฺตนฺตปิฏเก มชฺฌิมนิกายสฺส มชฺฌิมปณฺณาสก
วุสิตํ พฺรหฺมจริยํ กตํ กรณียํ นาปรํ อิตฺถตฺตายาติ ปชานาติ
ตํ กิสฺส เหตุ เอวเญฺหตํ ภทฺทาลิ โหติ ยถาตํ สตฺถุ สาสเน
สิกฺขาย ปริปูรการิสฺสาติ ฯ เอวํ วุตฺเต อายสฺมา ภทฺทาลิ ภควนฺตํ
เอตทโวจ โก นุ โข ภนฺเต เหตุ โก ปจฺจโย เยนมิเธกจฺจํ
ภิกฺขุํ ปวยฺห ๑ ปวยฺห การณํ กโรนฺติ โก ปน ภนฺเต เหตุ
โก ปจฺจโย เยนมิเธกจฺจํ ภิกฺขุํ โน ตถา ๒ ปวยฺห ปวยฺห
การณํ กโรนฺตีติ ฯ
[๑๖๙] อิธ ภทฺทาลิ เอกจฺโจ ภิกฺขุ อภิณฺหาปตฺติโก โหติ
อาปตฺติพหุโล โส ภิกฺขูหิ วุจฺจมาโน อญฺเญนญฺญํ ปฏิจรติ
พหิทฺธา กถํ อปนาเมติ โกปญฺจ โทสญฺจ อปฺปจฺจยญฺจ ปาตุกโรติ
น สมฺมา วตฺตติ น โลมํ ปาเตติ น นิตฺถารํ วตฺตติ
เยน สงฺโฆ อตฺตมโน โหติ ตํ กโรมีติ นาห ๓ ฯ ตตฺร ภทฺทาลิ
ภิกฺขูนํ เอวํ โหติ อยํ โข อาวุโส ภิกฺขุ อภิณฺหาปตฺติโก
อาปตฺติพหุโล โส ภิกฺขูหิ วุจฺจมาโน อญฺเญนญฺญํ ปฏิจรติ
พหิทฺธา กถํ อปนาเมติ โกปญฺจ โทสญฺจ อปฺปจฺจยญฺจ ปาตุกโรติ
น สมฺมา วตฺตติ น โลมํ ปาเตติ น นิตฺถารํ วตฺตติ เยน
สงฺโฆ อตฺตมโน โหติ ตํ กโรมีติ นาห สาธุ วตายสฺมนฺโต
อิมสฺส ภิกฺขุโน ตถา ตถา อุปปริกฺขถ ยถยิทํ ๓ อธิกรณํ น ๕
ขิปฺปเมว วูปสมฺเมยฺยาติ ฯ ตสฺส โข เอวํ ภทฺทาลิ ภิกฺขุโน
#๑ ม. ปสยฺห ปสยฺห ฯ อปรํปิ อีทิสเมว ฯ ๒ ม. ตถา ตถา ฯ ๓ โป. อาหาติ
#สพฺพตฺถ ทิสฺสติ ฯ ๔ สี. ยุ. ยถาสฺสิทํ ฯ ๕ ม. นกาโร นตฺถิ ฯ