พระสุตันตปิฎกบาลี: 13/167/165 166
สุตฺตนฺตปิฏเก มชฺฌิมนิกายสฺส มชฺฌิมปณฺณาสก
กึ มญฺญสิ ภทฺทาลิ อปิ นุ ตฺวํ ภทฺทาลิ ๑ ตสฺมึ สมเย
อุภโตภาควิมุตฺโต วา โหหิ ปญฺญาวิมุตฺโต วา กายสกฺขี วา
ทิฏฺฐิปฺปตฺโต วา สทฺธาวิมุตฺโต วา ธมฺมานุสารี วา สทฺธานุสารี
วาติ ฯ โน เหตํ ภนฺเต ฯ นนุ ตฺวํ ภทฺทาลิ ตสฺมึ สมเย ริตฺโต
ตุจฺโฉ อปรทฺโธติ ฯ เอวํ ภนฺเต อจฺจโย มํ ภนฺเต อจฺจคมา
ยถาพาลํ ยถามูฬฺหํ ยถาอกุสลํ โยหํ ภควตา สิกฺขาปเท ปญฺญาปิยมาเน
ภิกฺขุสงฺเฆ สิกฺขํ สมาทิยมาเน อนุสฺสาหํ ปเวเทสึ ตสฺส
เม ภนฺเต ภควา อจฺจยํ อจฺจยโต ปฏิคฺคณฺหาตุ อายตึ สํวรายาติ ฯ
[๑๖๕] ตคฺฆ ตฺวํ ภทฺทาลิ อจฺจโย อจฺจคมา ยถาพาลํ ยถามูฬฺหํ
ยถาอกุสลํ ยํ ตฺวํ มยา สิกฺขาปเท ปญฺญาปิยมาเน ภิกฺขุสงฺเฆ
สิกฺขํ สมาทิยมาเน อนุสฺสาหํ ปเวเทสิ ยโต จ โข ตฺวํ
ภทฺทาลิ อจฺจยํ อจฺจยโต ทิสฺวา ยถาธมฺมํ ปฏิกโรสิ ตนฺเต มยํ
ปฏิคฺคณฺหาม วุทฺธิ เหสา ภทฺทาลิ อริยสฺส วินเย โย อจฺจยํ
อจฺจยโต ทิสฺวา ยถาธมฺมํ ปฏิกโรติ อายตึ สํวรํ อาปชฺชติ ฯ
[๑๖๖] อิธ ภทฺทาลิ เอกจฺโจ ภิกฺขุ สตฺถุ สาสเน สิกฺขาย
อปริปูรการี โหติ ตสฺส เอวํ โหติ ยนฺนูนาหํ วิวิตฺตํ เสนาสนํ
ภเชยฺยํ อรญฺญํ รุกฺขมูลํ ปพฺพตํ กนฺทรํ คิริคุหํ สุสานํ วนปตฺถํ
อพฺโภกาสํ ปลาลปุญฺชํ อปฺเปวนามาหํ อุตฺตรึ มนุสฺสธมฺมา
อลมริยญาณทสฺสนวิเสสํ สจฺฉิกเรยฺยนฺติ ฯ โส วิวิตฺตํ เสนาสนํ
ภชติ อรญฺญํ รุกฺขมูลํ ปพฺพตํ กนฺทรํ คิริคุหํ สุสานํ วนปตฺถํ
#๑ ม. ภทฺทาลีติ อาลปนปทํ นตฺถิ ฯ