พระสุตันตปิฎกบาลี: 9/127/157 158
สุตฺตนฺตปิฏเก ทีฆนิกายสฺส สีลกฺขนฺธวคฺโค
กญฺญาย สทฺธึ สํวาสํ กปฺเปยฺย เตสํ สํวาสมนฺวาย ปุตฺโต ชาเยถ
โย โส พฺราหฺมณกุมาเรน ขตฺติยกญฺญาย ปุตฺโต อุปฺปนฺโน อปินุ
โส ลเภถ พฺราหฺมเณสุ อาสนํ วา อุทกํ วาติ ฯ ลเภถ โภ
โคตม ฯ อปินุ นํ พฺราหฺมณา โภเชยฺยุํ สทฺเท วา ถาลิปาเก
วา ยญฺเญ วา ปาหุเน วาติ ฯ โภเชยฺยุํ โภ โคตม ฯ อปินุ นํ
พฺราหฺมณา มนฺเต วาเจยฺยุํ วา โน วาติ ฯ วาเจยฺยุํ โภ โคตม ฯ
อปินุสฺส อิตฺถีสุ อาวฏํ วา อสฺส อนาวฏํ วาติ ฯ อนาวฏํ หิสฺส
โภ โคตม ฯ อปินุ นํ ขตฺติยาภิเสเกน อภิสิญฺเจยฺยุนฺติ ฯ โน หิทํ
โภ โคตม ฯ ตํ กิสฺส เหตุ ฯ ปิติโต หิ โภ โคตม อนุปปนฺโนติ ฯ
[๑๕๗] อิติ โข อมฺพฏฺฐ อิตฺถิยา วา อิตฺถึ กริตฺวา ปุริเสน
วา ปุริสํ กริตฺวา ขตฺติยา ว เสฏฺฐา หีนา พฺราหฺมณา ฯ ตํ
กึ มญฺญสิ อมฺพฏฺฐ อิธ พฺราหฺมณา พฺราหฺมณํ กิสฺมิญฺจิเทว
ปกรเณ ขุรมุณฺฑํ กริตฺวา ภสฺสปุเฏน วธิตฺวา รฏฺฐา วา นครา
วา ปพฺพาเชยฺยุํ อปินุ โส ลเภถ พฺราหฺมเณสุ อาสนํ วา อุทกํ
วาติ ฯ โน หิทํ โภ โคตม ฯ อปินุ นํ พฺราหฺมณา โภเชยฺยุํ
สทฺเท วา ถาลิปาเก วา ยญฺเญ วา ปาหุเน วาติ ฯ โน หิทํ
โภ โคตม ฯ อปินุ นํ พฺราหฺมณา มนฺเต วาเจยฺยุํ วา โน
วาติ ฯ โน หิทํ โภ โคตม ฯ อปินุสฺส อิตฺถีสุ อาวฏํ วา
อสฺส อนาวฏํ วาติ ฯ อาวฏํ หิสฺส โภ โคตม ฯ
[๑๕๘] ตํ กึ มญฺญสิ อมฺพฏฺฐ อิธ ขตฺติยา ขตฺติยํ กิสฺมิญฺจิเทว