พระสุตันตปิฎกบาลี: 17/127/192
สุตฺตนฺตปิฏเก สํยุตฺตนิกายสฺส ขนฺธวารวคฺโค
วาติ ฯ อนิจฺจํ ภนฺเต ฯ ยํ ปนานิจฺจํ ทุกฺขํ วา ตํ สุขํ วาติ ฯ
ทุกฺขํ ภนฺเต ฯ ยํ ปนานิจฺจํ ทุกฺขํ วิปริณามธมฺมํ กลฺลํ นุ ตํ
สมนุปสฺสิตุํ เอตํ มม เอโสหมสฺมิ เอโส เม อตฺตาติ ฯ โน
เหตํ ภนฺเต ฯ ตสฺมา ติห ฯเปฯ เอวํ ปสฺสํ ฯเปฯ นาปรํ
อิตฺถตฺตายาติ ปชานาตีติ ฯ
เทฺว ขนฺธา ตญฺเญว สิยํ อธิวจนํ จ เหตุนา ๑
สกฺกาเยน ๒ ทุเว วุตฺตา อสฺสาทวิญฺญาณเกน จ
เอเต ทสวิธา วุตฺตา โหติ ภิกฺขุ ปุจฺฉายาติ ๓ ๔ ฯ
ขชฺชนิยวคฺโค ตติโย ฯ
ตสฺสุทฺทานํ
อสฺสาโท เทฺว สมุทยา ๕ อรหนฺเตหิ อปเร เทฺว
สีโห ๖ ขชฺชนิปิณฺโฑลฺยํ ปาลิเลยฺเยน ปุณฺณมาติ ฯ
__________________
#๑ โป. เทฺว ทิฏฺฐา ตญฺเญว ปิยํ อธิวจนา จ เหตุนา ฯ ๒ ยุ. สตฺตา เยน ฯ
#๓ โป. ปจฺจยา ฯ ๔ สี. อยํ คาถา น ทิสฺสติ ฯ ๕ โป. สมุทโย ฯ ๖ ยุ. สีหา ฯ