พระสุตันตปิฎกบาลี: 17/127/192

สุตฺตนฺตปิฏเก สํยุตฺตนิกายสฺส ขนฺธวารวคฺโค
เล่ม 17
หน้า 127
วาติ ฯ อนิจฺจํ ภนฺเต ฯ ยํ ปนานิจฺจํ ทุกฺขํ วา ตํ สุขํ วาติ ฯ ทุกฺขํ ภนฺเต ฯ ยํ ปนานิจฺจํ ทุกฺขํ วิปริณามธมฺมํ กลฺลํ นุ ตํ สมนุปสฺสิตุํ เอตํ มม เอโสหมสฺมิ เอโส เม อตฺตาติ ฯ โน เหตํ ภนฺเต ฯ ตสฺมา ติห ฯเปฯ เอวํ ปสฺสํ ฯเปฯ นาปรํ อิตฺถตฺตายาติ ปชานาตีติ ฯ เทฺว ขนฺธา ตญฺเญว สิยํ อธิวจนํ จ เหตุนา ๑ สกฺกาเยน ๒ ทุเว วุตฺตา อสฺสาทวิญฺญาณเกน จ เอเต ทสวิธา วุตฺตา โหติ ภิกฺขุ ปุจฺฉายาติ ๓ ๔ ฯ ขชฺชนิยวคฺโค ตติโย ฯ ตสฺสุทฺทานํ อสฺสาโท เทฺว สมุทยา ๕ อรหนฺเตหิ อปเร เทฺว สีโห ๖ ขชฺชนิปิณฺโฑลฺยํ ปาลิเลยฺเยน ปุณฺณมาติ ฯ __________________ #๑ โป. เทฺว ทิฏฺฐา ตญฺเญว ปิยํ อธิวจนา จ เหตุนา ฯ ๒ ยุ. สตฺตา เยน ฯ #๓ โป. ปจฺจยา ฯ ๔ สี. อยํ คาถา น ทิสฺสติ ฯ ๕ โป. สมุทโย ฯ ๖ ยุ. สีหา ฯ